ลูกกรุง หมายถึง ว. เรียกเพลงชนิดที่คนในกรุงหรือในเมืองนิยมว่า เพลงลูกกรุง.
น. เม็ดยาเปียก ๆ ที่ปั้นเป็นก้อนกลมเพื่อกลืนกิน.
น. เหล็กหรือวัสดุอื่นที่มีนํ้าหนักมากใช้ลากให้กลิ้งทับดินให้ราบ,เรียกสิ่งที่กลิ้งไปได้เพื่อประโยชน์ในการต่าง ๆ ว่า ลูกกลิ้ง เช่นลูกกลิ้งของช่างตัดเสื้อ.
น. ของหวานทําด้วยนํ้าตาล มีสีต่าง ๆ มีลักษณะเป็นเม็ดกลม ๆแน่นแข็ง บางอย่างมีถั่วเป็นต้นอยู่ข้างใน ใช้เคี้ยวหรืออมให้ค่อย ๆละลายไปเอง.
น. ห่วงร้อยสายรัดประคด, กระวิน หรือ ถวิน ก็ว่า.
(ปาก) น. ผู้ที่อ่อนแอสู้ใครไม่ได้.
(ปาก) น. ผู้ที่อ่อนแอสู้ใครไม่ได้.
(ปาก) น. ผู้ที่อ่อนแอสู้ใครไม่ได้.